Rosa vluchtte met haar vier kinderen naar de vrouwenopvang

“Dat mijn kinderen getuige werden van de mishandelingen was voor mij de druppel”

Rosa kwam in 2022 met haar vier kinderen terecht in het Oranje Huis in Arnhem en stroomde van daaruit door naar de vervolgopvang in Apeldoorn.

“Ik wilde graag bij elkaar blijven voor de kinderen. Steeds weer hoopte ik dat het beter zou worden, maar in de bijna tien jaar dat wij samen waren, werd het geweld door mijn man alleen maar erger. Wanneer je in een situatie van huiselijk geweld zit, zie je niet wat er gebeurd. Het geweld bouwt langzaam op. Toen mijn man mij begon te mishandelen waar de kinderen bij waren, besloot ik weg te gaan. Ik wilde niet dat ze dit zouden zien. Het kon zo niet langer.

Hulp door vrienden

Omdat ik niet wist waar ik heen moest, klopte ik met de kinderen bij vrienden aan. Die vrienden hadden geen ruimte om ons lang te laten verblijven. Zij hebben meegezocht naar de juiste hulp voor mij. Via Veilig Thuis kwam ik met de kinderen terecht bij het Oranje Huis van Moviera in Arnhem. Van de vrouwenopvang had ik nog nooit gehoord. Als ik geweten had dat zoiets bestond, was ik misschien eerder weggegaan. De opvang was even wennen, maar ik was vooral heel blij dat wij een veilige plek hadden. Na zes weken stroomden wij door naar de vervolgopvang in Apeldoorn.

Mezelf zijn

Hier ben ik tot rust gekomen. Pas wanneer je uit de situatie van geweld weg bent, kun je gaan nadenken. Je hoeft niet meer steeds op je hoede te zijn. Ik vond het moeilijk om los te komen van wat er gebeurd is, maar zoiets heeft nou eenmaal tijd nodig. Pas nu zie ik in hoe erg de situatie echt was. Gelukkig gaat het nu veel beter. Ik heb geleerd wie ik ben. Waar mijn kracht ligt, wat mijn dromen zijn. Ik mag weer mezelf zijn.

Voor de kinderen was het natuurlijk ook moeilijk om naar de opvang te gaan. Zij krijgen hier goede hulp. Tijdens een training leerde ik over hoe zij het huiselijk geweld ervaren hebben en wat ik kan doen om hun te steunen.

Inmiddels heb ik werk gevonden. Daar ben ik blij mee, want het zorgt ervoor dat ik iets te doen heb en het geeft mij de kans om weer zelfstandig een toekomst op te bouwen. Ik hoop binnenkort uit te stromen naar een woning in de buurt van mijn kinderen hun school. Dan begint weer een nieuw hoofdstuk van mijn leven.”